داستان‌سرایی در خدمت ادبیّات اندرزی

چکیده: نظریّات حکما دربارة حاکمان، بیشتر در متون اندرزی و سیاست‌نامه‌ها نمود پیدا می‌کند. از آنجا که نظام سیاسی ایران در طول سالیان دراز پادشاهی، استبدادی بوده است و شاهان، همه کارة اجتماع محسوب می‌شدند، تلاش در جهت اصلاح پادشاهان – رأس هرم جامعه – اصلاح همة جامعه را نیز موجب می‌شد؛ بنابراین حکما و مؤلّفان متون اندرزی می­کوشیدند با روش‌های گوناگون داستان، بیان غیرمستقیم و... علاوه بر کم کردن تلخی پند و نصیحت، شاهان را به وظایف خویش آشنا سازند.       یکی از روش­های غیر مستقیم ادیبان برای نصیحت­گویی به شاهان، استفاده از داستان­ها و اشکال و شیوه­های مختلف آن بوده است، در این مقاله سعی می­شود چگونگی استفاده از داستان­گویی در ادبیّات اندرزی مورد بررسی قرار گیرد.